Społeczna Polityka energetyczna.

Zanim przystąpimy do przedstawienia rozwiązań deklarowanych w poprzednim wpisie „Czy to aby lobby?”, omówmy pokrótce to co jest i co będzie:

1.    Spośród 52 000 zakładów UE posiadających kotłownie przemysłowe  w naszym Kraju mamy 2000. Każdy z nich spala różne materiały, które w mniejszym lub większym stopniu emitują szkodliwe substancje oddziaływujące na nasze zdrowie. Nie ulega najmniejszej wątpliwości, iż nikt nie chce być TRUTY! Nie ma sensu odnosić tych spraw do „globalnych zmian klimatu”, gdyż człowiek ma na to wpływ zaledwie w 5-ciu procentach! Zajmijmy się więc naszymi sprawami: 

·    Gdyby każdy z tych naszych zakładów miał uprawnienia dodatkowej produkcji energii elektrycznej na poziomie tylko 20 MW, otrzymalibyśmy 40 000 MW. Dla porównania 7 naszych największych elektrowni produkuje łącznie 14 000 MW.  

·    Szkodliwe emisje wymagają oczyszczenia co nie stanowi żadnego problemu w oparciu o nasze POLSKIE technologie przetestowane na skalę przemysłową między innymi w USA; 

·    Korzyści z tej propozycji dotyczą, oprócz ogromnej ilości energii elektrycznej, ograniczenie kosztów dystrybucji (zakłady rozsiane są po całym Kraju), zachowanie ciągłości dostaw przy różnych zagrożeniach od terroryzmu począwszy, awarii a na klęskach żywiołowych kończąc. Dodatkowo sprzedaż energii elektrycznej mogłaby finansować instalacje oczyszczania spalin co nie wpłynęło by na wzrost kosztów produkcyjnych danego zakładu; 

·    W przypadku zastosowania instalacji oczyszczania spalin, część z tych zakładów można by było zaadoptować do spalarni odpadów (poprzez współspalanie), rozwiązując problemy Gmin, które od stycznia 2011 roku decyzją Ustawodawcy są odpowiedzialne za gospodarkę odpadami; 

·    Znaczne ograniczenie bezrobocia i unormowanie przemysłu wydobywczego; 

2.     Kilka miesięcy temu osiągnęliśmy jako Państwo „sukces” w negocjacjach z UE. Na   czym on polega: 

·    Łagodne przejście do wymogów dyrektyw UE w sprawie norm szkodliwych emisji do 2022 roku; 

·    Jest to jednak mała cząsteczka Dyrektywy. Pomija się pełną wersję, która precyzuje okres przejściowy, obarczając go takimi wymogami jak: konieczność rozpoczęcia inwestycji oczyszczających spaliny do 2016 roku. Kto nie rozpocznie inwestycji deklaruje... zamknięcie zakładu do 2023 roku lub pozostaje mu 17 500 godzin pracy. Po tym okresie LIKWIDACJA zakładu;

Wymienione punkty wyjaśniają, choć częściowo, „co mamy i przed czym stoimy” w najbliższej przyszłości. Jeżeli nie zrobimy NIC, zadłużymy całe pokolenia Polaków i będziemy żyć w UBUSTWIE ze względu na kary za emisje lub w przypadku zaangażowania przemysłu do narzucanych rozwiązań, ceny wzrosną około 80%!!!


Omawiane sprawy w dziale „Ochrona środowiska naturalnego człowieka, itd.”, mają na celu nie tylko zwrócenie uwagi na problem lecz w głównej mierze, dążą z całą mocą do jego rozwiązania. Tak samo w tej, wydawałoby się beznadziejnej sytuacji, można osiągnąć sukces. By ten sukces osiągnąć nie wystarczy jakiś tam Zespół, Firma a nawet Konsorcjum firm. Tu trzeba zaangażowania społecznego! Jak wykazano w poprzednich opracowaniach sprawy związane z energetyką dotykają codziennie każdego z nas od urodzenia. Jeżeli nie zadbamy o nie sami, kto to za nas zrobi? W takim razie „do dzieła”!!!

Podstawą sprawnego bytu Państwa jest PRAWO. Nasz Ustawodawca Sejm Rzeczypospolitej, reguluje nasze życie stosownymi Ustawami, ostatnio nawet „wspomaganymi” dyrektywami UE. Omawiany tu Sektor energetyczny, podstawa Gospodarki Narodowej, regulowany jest poprzez Ustawę PRAWO ENERGETYCZNE.

Dokonując szczegółowej analizy tej Ustawy dochodzimy do wniosku, że w połączeniu z Ustawą o Partnerstwie Prywatno-Publicznym, jako Społeczeństwo możemy mieć decydujący wpływ na ten Dział Gospodarki Narodowej. Jako płatnicy budżetu i decydenci. Poniżej króciutkie omówienie:

Ustawa Prawo energetyczne wprowadziła zasadnicze zmiany w gospodarce energetycznej naszej Ojczyzny. Odnosi się do całego Sektora energetycznego, ale również do Samorządu terytorialnego szczebla gminnego. W myśl regulacji zawartych w Ustawie, Gmina jako podstawowa jednostka podziału terytorialnego Kraju ustanowiona została wiodącym podmiotem, decydującym o kierunkach rozwoju systemów energetycznych na rynku lokalnym. Samorządy Gmin zostały uprawnione do kreowania lokalnej polityki energetycznej, wyrazem której jest plan zaopatrzenia w ciepło, energię elektryczną i paliwa gazowe, związanej ściśle z planowanymi kierunkami zagospodarowania przestrzennego Gminy, szczególnie w rozwoju systemów infrastruktury energetycznej.

Prawo energetyczne nakłada na Gminę OBOWIĄZEK dopilnowania właściwego zaopatrzenia podległego samorządowi obszaru w energię i przyznaje jej prawo decydowania o sposobie pokrywania potrzeb energetycznych.

Podstawowymi przesłankami do prowadzenia polityki energetycznej przez Gminy są:
        • podział kompetencji i zmiana roli Państwa w Sektorze oraz odejście od struktur  scentralizowanych,
        • zmieniające się otoczenie, w tym polityczne, oraz potrzeby spełniania przez Gminę podstawowych funkcji w stosunku do własnej gospodarki i społeczności.

Gminy w tym przypadku uprawnione są do powoływania podmiotów gospodarczych, zajmujących się między innymi dystrybucją, czyli mogą powołać swój Zakład Energetyczny. Łącząc dystrybucję energii z gospodarką odpadami na szczeblu lokalnym możemy doprowadzić do pionierskiej dywersyfikacji rynku energetycznego. Realizując w ramach jednego przedsiębiorstwa, działającego w kilku Gminach omawianej „technologii wdrożeniowej”, egzekwuje się w ten sposób, tylko i wyłącznie obowiązujące prawo RP i dyrektywy UE!

Społeczeństwo, które reprezentujemy nie musi być bezsilne i bezradne, musi tylko zacząć dbać o SWOJE! Urzędnicy Gmin, mają poważne uprawnienia do realizacji zadań społecznych tworząc w myśl Ustawy o Partnerstwie Prywatno-Publicznym, podmioty gospodarcze realizujące komercyjnie omawiane sprawy.

Pozdrawiam: Janusz